इस्लामाबादको कठ्याङग्रिने जाडो । अलिकति ह्विस्की तातोपानीमा मिसाएर स्वाट्टै पारेपछि म ओछ्यानमा छिरेको छु । कानमा ‘बड’हरू बज्दैछन् –‘याद पिया कि आए ऽऽऽऽ !’
तपाईंहरूमध्ये
कतिलाई ह्विस्कीमा तातो पानी मिसाएको कुराले थोरै विचलित बनाएको हुनुपर्छ । ह्विस्की
आइसमा मिसाउने हो -तातोपानीमा होइन । एकपटक जहाजमा व्हिस्किसँग तातोपानी माग्दा
एअर होस्टेसले अचम्म मानेकी थिइन् र कन्फर्म गर्न फेरी सोधेकी थिइन् –‘आर यु स्योर
?!’
तर, म परख गरेर ह्विस्की पिउँदिन । म ह्विस्कीको पारखी होइन ।
लामो समयदेखि बहसमा आएको विषय हो पार्टीको सुधार र पुनर्संरचना । तर, के यो भनेजस्तै सजिलो छ ? वा, के सम्भव छ ?
"हामी अब सुध्रिन्छौँ, पार्टीलाई पहिलेको जस्तो हुन दिन्नौँ" भन्ने केही राजनीतिकर्मीको मुखबाट सुन्दा राम्रो लागे पनि यो सजिलो काम होइन । पार्टी संरचना, विधिविधान र आर्थिक गतिविधिलाई समेट्दै समग्र रूपमा पुनर्संरचना नगरी पार्टीका सतहमा देखिएका कमीकमजोरीमा सुधार सम्भव छैन । यस्तो पुनर्संरचना केही व्यक्तिले चाहेर वा अरूले कामना गरेर मात्र पनि सम्भव छैन ।
उपनिर्वाचनको परिणाम र त्यसमा पनि विशेष गरि स्वर्णीम वाग्ले र रवि लामिछानेको विजयलाई लिएर विभिन्न प्रतिक्रिया सुन्न र पढ्न पाइएको छ । मूलधारे मिडिया र सोसल मिडियाका टिप्पणी रोचक छन् र तिनले नेपालको समसामयिक राजनीतिक बारेमा धेरै कुरा बोलेका छन् । तिनै उपलब्ध टिप्पणीलाई मिसमास गरेर केही अमौलिक टिप्पणी तल राख्न चाहन्छु ।
